Dar.

Kochanie, czy nie rozumiesz, czuję się tak nieswojo

Pokój jest pełen ciszy i tak trudno oddychać

Zabierz tę złotą klatkę bólu i uwolnij mnie

Ściągnij ze mnie szatę wstydu – nigdy nie należała do mnie

Nigdy nie należała do mnie…

Muszę stąd wyjść, poza opary dymu

Ponieważ nie potrafię dalej funkcjonować w tym samym, chorym żarcie

Wydaje się, że nasze życia przyjęły zupełnie odmienną drogę

Kiedy dałeś mi ten bezcenny dar

Dałeś mi dar…

I skoczyliśmy z naszych skał

By odkryć prawdę o nas samych

I spadliśmy z naszych drzew

Spadliśmy z naszych drzew…

I prawie potrafię…

Prawie potrafię usłyszeć krople deszczu

Nie wiesz, że to niesamowite uczucie ?

Niesamowite uczucie…

Więc wyjdźmy na deszcz raz jeszcze

Tak, jak kiedyś powiedzieliśmy sobie, że zawsze będziemy to robić

The Gift,  Annie Lennox