Słońce.

Wczoraj, gdy stałem na progu drzwi, a słońce ogrzewało mnie swoją wiosenną energią czułem jak tysiące myśli zaczyna kiełkować mi w głowie... Świat chociaż na chwile wydał się tak bardzo prosty, zarazem skomplikowany ale w zupełnie innym zakresie. Chciałem tak, zwrócony twarzą na ogródek - stać i stać, ciesząc się chwilą przez wieczność, bo wiedziałem, że dopóki tu jestem wszystkie otaczające mnie rzeczy nie mają najmniejszego znaczenia... Żałuję tylko, że takie chwile umykają nam tak często. Zbyt często.